USA

M4 Sherman-amerykański czołg średni, produkowany w czasie II wojny światowej. Czołg nazwany na cześć generała Williama Shermana. Sherman bazował na podwoziu i wielu podzespołach czołgu M3 Lee, na którym zamontowano wieżę z działem 75 mm. Umożliwiło to szybkie przestawienie się zakładów na produkcję nowego pojazdu. Dlatego w okresie od lutego 1942 r. do końca II wojny światowej, wyprodukowano łącznie 49 000 sztuk wszystkich wersji. Używany, między innymi, przez armie USA, Wielkiej Brytanii, Polski, Francji i ZSRR.M4 Sherman był niezawodnym czołgiem, wyprodukowanym na potrzeby wojny w wielkich ilościach. W momencie wprowadzenia do boju na jesieni 1942, Sherman doskonale dawał sobie radę z czołgami niemieckimi tego okresu. Sytuacja pogorszyła się, gdy w miarę postępu wojny Shermany musiały walczyć z cięższymi czołgami niemieckimi typu Tygrys (57 t) i Pantera (45 t), które z natury rzeczy miały nad nimi znaczną przewagę. Podstawowa armata 75 mm montowana na wczesnych wersjach Shermanów, nie miała szans przebić pancerza przedniego tych modeli czołgów niemieckich.

 M36 Jacksonamerykański niszczyciel czołgów z okresu II wojny światowej. Kiedy po napotkaniu na polu boju niemieckich czołgów Pantera i Tygrys okazało się, że standardowy amerykański niszczyciel czołgów M10 Wolverine ma niewystarczające uzbrojenie do pokonania tych pojazdów, rozpoczęto pracę nad nową generacją niszczycieli czołgów. W nowym pojeździe zdecydowano się użyć nowej armaty kalibru 90 mm M3. M36 bazowany był na podwoziu M10A1 i oprócz lepszego działa, miał on w porównaniu z Wolverine lepszy silnik i grubszy pancerz z przodu pojazdu.Pierwsze pojazdy M36 Jackson pojawiły się na froncie dopiero w połowie 1944 i w czasie wojny wyprodukowano około 1400 tych pojazdów. Była to konstrukcja udana i lubiana przez załogi. Jako jeden z niewielu amerykańskich pojazdów pancernych mógł on zniszczyć niemieckie czołgi ciężkie nawet z dużych odległości – jak udowodniono to wielokrotnie w czasie działań w Ardenach.

 M26 Pershing- amerykański czołg ciężki (od maja 1946 klasyfikowany jako średni) z okresu II wojny światowej.We wrześniu 1942 roku Departament Uzbrojenia zaproponował budowę nowego typu czołgu średniego, uzbrojonego w armatę kal. 90 mm wywodzącą się z działa przeciwlotniczego o tym samym kalibrze. Stało się to po sukcesach w zwalczaniu czołgów alianckich, odniesionych przez niemieckie działa przeciwlotnicze kalibru 88 mm. W marcu 1943 roku, armata takiego kalibru została zabudowana w prototypowym czołgu T23. Z tego wozu wywodzą się prototypy czołgów T25 i T26. Ostatecznie prace konstrukcyjne skoncentrowano na T26. W czerwcu 1944 roku, zmieniono oznaczenie czołgu z T26 na M26. Równocześnie zmieniono klasyfikację wozu. Został on zaklasyfikowany jako czołg ciężki. Dokonano tego głównie dla podniesienia morale amerykańskich czołgistów, walczących z przeciwnikiem uzbrojonym w ciężkie czołgi typu Tygrys (po wojnie ponownie zmieniono klasyfikację). Nazwa pojazdu upamiętniać miała gen. Johna J. Pershinga, dowódcę Amerykańskiego Korpusu Ekspedycyjnego w Europie podczas I wojny światowej.Konstrukcja czołgu M26 była rozwijana. W 1949 roku powstał czołg M46 Patton, dał on początek całej rodzinie czołgów Patton. Znajdują się one do dzisiaj w uzbrojeniu wielu państw świata.

III Rzesza

Czytaj więcej: III Rzesza

ZSRR

T-34 – radziecki czołg średni produkowany w latach 1941–1958.
W chwili pojawienia się na froncie II wojny światowej stanowił zaskoczenie dla Niemców ze względu na duży kaliber armaty i grubość pancerza. Miał opinię pojazdu, którego wykorzystanie znacząco wpłynęło na przebieg wojny[2]. Początkowo produkowany w Charkowskiej Fabryce Parowozów im. Kominternu, był podstawą uzbrojenia radzieckich sił pancernych w latach 1941–1945. Podczas wojny był pojazdem pancernym wyprodukowanym w największej liczbie egzemplarzy. Był też drugim, pod względem wielkości produkcji, czołgiem wszech czasów – po swoim następcy, czołgu serii T-5455[3]. W 1996 roku T-34 był nadal używany przez 27 krajów świata.Uznawany jako najlepszy wóz bojowy II wojny światowej.

 KW-1 – radziecki czołg ciężki z serii KW z okresu II wojny światowej. Powstał w 1939 w Leningradzkich Zakładach Kirowskich, był produkowany także w Czelabińskiej Fabryce Traktorów ogółem w liczbie 4786 egzemplarzy wszystkich wersji. Nazwany od radzieckiego komisarza obrony Klimenta Woroszyłowa. Jeden z radzieckich czołgów przewyższających konstrukcje niemieckie z początkowego okresu wojny.Gruby pancerz KW czynił go praktycznie nie do zniszczenia przez ówczesne działa przeciwpancerne, jednak czołg ten miał wiele wad konstrukcyjnych. Był bardzo powolny i mało zwrotny, a przy tym był uzbrojony w takie samo działo co czołgi średnie. Największym problemem była jednak wysoka zawodność tych czołgów: więcej egzemplarzy utracono z powodu awarii niż w walce. Na przykład skrzynia biegów była tak kiepsko zaprojektowana i wykonana, że kierowcy byli zmuszeni używać młotków aby zmienić bieg

.

IS-2- Czołg ciężki KW 1 czy KW 85, nie były pozbawione wad były trudne w obsłudze powolne, używane sprzęgła boczne wymagały dużej siły przy posługiwaniu się nimi. W końcu przyszedł czas skonstruować nowy ciężki czołg. Ten sam konstruktor Z.I. Kotin co skonstruował KW zaprojektował czołg IS (Iosif Stalin). Początkowo wyposażony w działo 85 mm, później wyposażony w działo 100mm (tzw. IS 100), po testach i doświadczeniach bitwy na Łuku kurskim uzbrojony w nowe (specjalnie skonstruowane dla IS2) działo 122 mm. Tak powstał IS 2. Nie wnosi on wielkich zmian do modelu I. Obie konstrukcje, mają doskonale ukształtowany pancerz,przedni ma grubość 120 mm, dla porównania Tygrys ma 100 mm, Pantera 80mm. Przy tym IS 2 jest lżejszy od Tigera o 10ton. Zasięg działania rosyjskiego czołgu jest 2 większy niż jego niemieckich odpowiedników. Jest jedna przewaga „kotów” mają trzy razy większy zapas amunicji. IS 2 mimo wszystko był wozem udanym na jego bazie powstały następne doskonałe konstrukcje radzieckie. Był jedynym czołgiem po stronie koalicji antyhitlerowskiej mogącym walczyć z powodzeniem z Panterami i Tygrysami.