Wielka Brytania

Szczegóły

Kategoria: bez kategorii

Opublikowano: sobota, 11, czerwiec 2016 14:23

Super User

A27M Cruiser Tank VIII Cromwell- brytyjski czołg pościgowy nazwany na cześć Olivera Cromwella, był to jeden z bardziej udanych brytyjskich czołgów pościgowych, pierwsza konstrukcja tego typu dorównująca ówczesnym czołgom średnim. Był to pierwszy brytyjski czołg z działem „uniwersalnym” (z armatą przeciwpancerną przystosowaną także do strzelania amunicją burzącą i odłamkową), miał dużą mobilność i dobre opancerzenie. W końcowym okresie II wojny światowej w niektórych jednostkach brytyjskich zastąpił amerykańskie czołgi M4 Sherman. Na jego konstrukcji bazował Comet, uważany za pierwszy nowoczesny czołg podstawowy.

 A22 Churchill - brytyjski ciężki czołg piechoty z okresu II wojny światowej. Stanowił bazę dla wielu innych specjalistycznych pojazdów. Pochodzenie nazwy czołgu nie jest do końca znane. Churchill mógł zostać nazwany na cześć ówczesnego premiera i byłego ministra obrony Wielkiej Brytanii, Winstona Churchilla. Biorąc jednak pod uwagę sposób nadawania nazw czołgów stosowany przy innych maszynach brytyjskich, bardziej prawdopodobne jest, że pochodzi ona od Johna Churchilla, 1. księcia Marlborough, dowódcy armii brytyjskiej w trakcie wojny o sukcesję hiszpańską, przodka Winstona Churchilla.Pierwsza wersja produkcyjna uzbrojona była w działo dwufuntowe w wieży oraz karabin maszynowy i haubicę 76,2 mm w kadłubie czołgu. Odznaczała się niską jakością wykonania i sprawiała wiele problemów mechanicznych. Był to główny czołg użyty przez wojska kanadyjskie podczas lądowania pod Dieppe. Wyprodukowano 303 egzemplarze.

 Sherman Firefly VC- brytyjska modyfikacja amerykańskiego czołgu średniego M4 Sherman z czasów II wojny światowej. W latach 1942-1945 w ramach programu Lend-Lease do Wielkiej Brytanii wysłano 17 287 czołgów średnich M4 Sherman. Brytyjskie Shermany przeszły chrzest bojowy w 23 października 1942 roku, podczas bitwy pod El Alamein. Angielscy wojskowi postanowili ulepszyć Shermana.Na początku otrzymał brytyjską radiostację No. 19. na miejscu amerykańskiej radiostacji. Potem Brytyjczycy zaczęli wzmacniać opancerzenie czołgu, wymieniać przyrządy celownicze i obserwacyjne, zmienili silnik, ale najważniejszą modernizacją było dodanie brytyjskiej armaty 17-funtowej, która dawała możliwość podjęcia walki z niemieckimi czołgami PzKpfw VI Tiger i PzKpfw V Panther. Duże rozmiary armaty oraz jej zamka, nieproporcjonalne w stosunku do wnętrza wieży, wymusiły obrócenie jej o 90 stopni wzdłuż własnej osi, a także usunięcie stabilizacji żyroskopowej w wyniku czego leżała "na boku". W grudniu 1943 roku Brytyjczycy postanowili zmodernizować 2100 pojazdów, jednak do czerwca 1944 roku zmodernizowano do standardu jedynie 600 pojazdów. Głównym użytkownikiem była Wielka Brytania, ale pewną ilość tych czołgów otrzymały Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie.